Odsłony: 12613

 

Takie były początki szkoły

Początki naszej szkoły wiążą się z rozwojem Kraśnika Fabrycznego. Do pracy w Kraśnickiej Fabryce Wyrobów Metalowych przyjeżdżali robotnicy z całego kraju, przeważnie młodzi, często z dziećmi w wieku szkolnym, dlatego w odpowiedzi na społeczne zapotrzebowanie rozpoczęto w 1953 roku budowę szkoły przy ulicy Bolesława Bieruta (obecnie gen. Władysława Sikorskiego). 28 czerwca 1954 roku Wojewódzka Rada Narodowa podziela uchwałę, na mocy której zapadła decyzja o przemienieniu z Urzędowa Państwowej Szkoły Ogólnokształcącej stopnia Licealnego do Kraśnika Fabrycznego. 
 

Organizację nowej placówki zajął się Stanisław Stachura, on też został pierwszym dyrektorem Szkoły Podstawowej i Liceum Ogólnokształcącego, tzw. „jedenastolatki”, utworzonej z wydzielonych klas Szkoły Podstawowej nr 1 (obecnie SP nr 5) i liceum z Urzędowa. Szkoła „ruszyła” 1 września 1954r. W pierwszym roku nauki liczyła 12 oddziałów – 7 w szkole podstawowej i 5 w liceum, które miało wówczas 167 uczniów: kl. VIII – 55, kl. IX – 46, kl. X – 36, kl. XI – 32.
Kadrę nauczycielską tworzyło 15 osób: dyrektor Stanisław Stachura uczył chemii, wicedyrektor Jan Gryszeta – matematyki, Teodozja Kiemczenko, Krystyna Janczarek, Barbara Kruszyńska, Helena Przybylska – języka polskiego, Maria Szubstarska – języka francuskiego, Tadeusz Kuśmiderski – języka rosyjskiego i geografii, Stanisława Szymańska – historii, Jan Szczepaniak – historii i przysposobienia obronnego, Tadeusz Pernak – biologii, Jan Mateja – matematyki, Teresa Furdal i Roman Kruszyński – wychowania fizycznego, Marian Przybylski – wychowania muzycznego, plastycznego i technicznego.
Jak wspomina Marian Przybylski, nowy zespół nauczycieli bardzo szybko zintegrował się, tworząc owocnie współpracujące grono pedagogiczne. Wśród uczniów natomiast dały się zauważyć konflikty między tymi, którzy przybyli z Urzędowa, a tymi którzy zamieszkiwali osiedle, jednak z czasem uległo to złagodzeniu. Jego zdaniem, nowa placówka w porównaniu ze szkołą w Urzędowie miała znakomite warunki lokalowe, była nieźle wyposażona w pomoce dydaktyczne, np. pracownia chemiczna miała potrzebne odczynniki (w poprzedniej szkole nauczyciel chemii – Stanisław Stachura – sam je wykonał). Nauczyciele otrzymali mieszkania, uczniowie byli dowożeni do szkoły – można więc uznać, że władze i społeczność lokalna uczyniły wszystko, aby start „jedenastolatki” w Kraśniku Fabrycznym był udany.
W roku szkolnym 1954/55 do klasy maturalnej uczęszczało 32 uczniów, a egzamin dojrzałości zdało 28.
1 grudnia 1955 roku, a więc w drugim roku istnienia szkoły dyrektorem został Mieczysław Zalewski, Który został przeniesiony do Kraśnika z Chodla. Jego zadaniem pierwsze lata pracy w liceum nie były łatwe głównie ze względu na braki kadrowe. Grono pedagogiczne poszerzyli w tym czasie nauczyciele, którzy przybyli z Chodla: Katarzyna Denisuk, Alicja Ząbroń, Irena Wojtanowska i Eljasz Choroszy. Dzięki staraniom dyrektora Zalewskiego otrzymali oni tymczasowe mieszkania, choć warunki lokalowe były wówczas niezwykle trudne. 
W trzecim roku istnienia, 7 XII 1956 roku, na wniosek dyrekcji, Zakładowej Organizacji Związkowej, Komitetu Rodzicielskiego i Samorządu Szkolnego, Ministerstwo Oświaty nadało szkole imię Mikołaja Reja, a w styczniu 1957 roku Komitet Rodzicielski ufundował sztandar.